Z wizytą na Olimpie
12 sierpnia, 2019
Mitologia to bardzo wdzięczny temat. Lubię zajęcia z nią w roli głównej. Niestety jest to też temat, którym można bardzo łatwo zrazić uczniów. Nudne lekcje, polegające jedynie na odczytaniu fragmentów z podręcznika, mogą nie porwać wszystkich. Co zatem warto zrobić?
Po pierwsze- sprawdzić, czy w klasie jest pasjonat. Jeśli jest miłośnik mitologii greckiej lub rzymskiej, warto wybadać, jaki temat go „kręci”. Może okaże się, że przygotuje ciekawe wprowadzenie do tematu, może również nawiązać do ulubionego mitu.
Nigdy nie opieram się wyłącznie na tekstach proponowanych przez podręcznik. Realizuję treści z podstawy i uzupełniam je o fragmenty, które bazują na treściach, w danym momencie ciekawiących grupę. Ponieważ natura ludzka jest ciekawa, najczęściej powracam do mitów o narodzinach świata, o Puszce Pandory, o Herkulesie, o Erosie i Psyche, o Narcyzie, o królu Midasie, o nitce Ariadny i Minotaurze.
Zainspirowani mitologicznymi opowieściami uczniowie powinni zmierzyć się z odwiecznymi ludzkimi pytaniami. Jak powstają gwiazdy? W jaki sposób wykreowano świat? Z czego zrodził się człowiek?
Młodsi uczniowie mogą tworzyć ilustracje do tekstów, starsi natomiast pracować nad kolażami oraz własnymi mitami inspirowanymi wyobraźnią i kostkami STORY CUBES. Ważne, by po tych wszystkich pracach całość podsumować. Oddzielić to, co jest mitologią od twórczości własnej.
Uczniowie młodszych klas lubią jeszcze przebieranki. Zorganizowanie stroju boga to nie wyczyn- wystarczy prześcieradło i odrobina wyobraźni. Przeniesienie się do świata starożytnej Grecji sprawdza się jako podsumowanie cyklu zajęć. Najczęściej proponuję wcielenie się w greckiego boga lub herosa, który wywarł na nich największe wrażenie. Jednak strój to nie wszystko. Najważniejsze to wspólne ustalenie zasad pracy i oczekiwań. Ostatecznie jesteśmy na polskim, zatem oczekuję przygotowania opowieści o sobie. Czas na wypowiedź to najczęściej nie więcej niż 5- 7 minut- dla niektórych to i tak bardzo długo. Ważne, by pokazali swoje atrybuty, opowiedzieli o swoich narodzinach, o pochodzeniu, relacjach z innymi bohaterami. Podkreślam, że przyjemnie się słucha, kiedy opowieść naszpikowana jest przygodami, zatem powinni wybrać te najniebezpieczniejsze perypetie. Warto również, by przedstawili swoje największe osiągnięcia. Reszta należy do nich.
Jeszcze na takiej formie pracy się nie zawiodłam.
W zeszłym roku pracowaliśmy nad szkolnym projektem dotyczącym dobrych manier. Z tego tytułu greccy bogowie nie opowiadali o sobie na zwykłym spotkaniu, a przygotowali prawdziwą ucztę.
Wielka uczta na Olimpie zgromadziła całą plejadę bogów rozprawiających o wspólnych problemach, radościach i trwogach. Ku ich czci spotkanie zorganizował sam Zeus i to on na początku wszystkich powitał, i zaprosił do suto nakrytego stołu. Zgodnie z zasadami dobrego wychowania, smakowali słodkie winogrona, wędzony boczek, greckie oliwki, soczyste cytrusy. Opowiadając o swoich wyczynach, zwilżali gardła popijając nektar, miód i ambrozję.
Przygotowując cykl mitologicznych zajęć, sprawdzam do czego mogli zajrzeć, szukający inspiracji uczniowie. Dziś już wiem, że świetnym uzupełnieniem „Mitologii” Jana Parandowskiego są: „Mity greckie dla dzieci” Grzegorza Kasdepke, osobna pozycja o tym samym tytule autorstwa Lucyny Szary, „Moja pierwsza mitologia” Katarzyny Marciniak, „Mity greckie dla dzieci w obrazkach” Nikoli Kucharskiej czy Jana Bajtlika „Nić Ariadny. Mity i labirynty”. Lubię także odnieść się do fragmentów Disneyowskiej animacji poświęconej Herkulesowi”. Jest więc z czym zaszaleć;)
Na mity poświęcam dużo czasu. Nie martwię się o uciekające godziny. Wydaje mi się, że to ważny temat, który wpisuje się w podstawy wiedzy o kulturze, sztuce, wartościach, etyce…
Szeroko pojęta sztuka uwielbia odwołania do mitologii. Zatem, kiedy mity są za nami, wracam do nich poprzez nawiązania w innych tekstach kultury; o tym jednak w odrębnym wpisie poświęconym powtórkom w klasach starszych.
Przy mitologii zawsze jest więcej pytań niż odpowiedzi – za to lubię ją najbardziej:)
