myślenie krytyczne,  polski nie musi być nudny,  rutyny MK

Po co mi te lekcje? Pomysł na pierwsze polonistyczne lekcje z uczniami

Wpis ten przygotowałam wraz z moją koleżanką- trenerką Magdaleną Polańską.

Proponując Wam te zajęcia, zainspirowałyśmy się modelem SCARF Davida Rocka, który zakłada, że na funkcjonowanie ludzi w grupie wpływa satysfakcja w pięciu obszarach: status, przewidywalność, autonomia, relacje, sprawiedliwość. Mając na uwadze ten model, możemy wysnuć z niego pytania: Jaka jest moja pozycja w grupie? Czy jestem w stanie przewidzieć, co się stanie na lekcji? Czy mogę realnie na nią wpływać? Czy mam przed sobą przyjaciół czy wrogów? Czy jestem traktowany uczciwie?

zdjęcie pochodzi ze strony https://www.scarfforce.nl/en/how-it-works

Lekcję poświęćmy na poszukiwania odpowiedzi na te pytania w sobie i w uczniach, co będzie dobrym fundamentem przyszłej współpracy. Dlatego zamiast czytania i szczegółowego omawiania PZO, proponujemy uczciwie się umówić z uczniami na wspólne zasady pracy. Niby proste to i oczywiste, a jednak (zwłaszcza po okresie pracy zdalnej/ hybrydowej) warto zrobić to z uważnością i w kulturze MK.

Po doświadczeniach wyniesionych z edukacji zdalnej, wielu uczniów zastanawia się, czy chodzenie do szkoły rzeczywiście ma sens. Widzą dużo kosztów fizycznych i psychicznych, a niewiele zysków. Wiedzą, ile energii i czasu pochłania przyswajanie podręcznikowej wiedzy i bezrefleksyjne odtwarzanie jej dla ocen. Ale czy rzeczywiście o to nam w szkole chodzi?

Na pierwszej lekcji stwórzmy przestrzeń do rozmowy, namysłu nad wątpliwościami dotyczącymi zaangażowania w szkołę i spróbujmy określić ich oczekiwania wobec lekcji języka polskiego, na których warto być.

Zacznijmy rutyną Różne punkty widzenia. Postawmy problem/ pytanie i wejdźmy w buty przynajmniej czterech grup zainteresowanych edukacją.

Po co uczniowie przychodzą na lekcje języka polskiego?

Po co chodzimy do szkoły?

Idealna lekcja polskiego.

Rozrysowana rutyna Różne punkty widzenia

A może macie pomysł na inną grupę, której głos warto usłyszeć?

Po przedstawieniu uczniowskich rozważań, wejdźmy w rozmowę poświęconą wspólnym celom i potrzebom. Wspólne wnioski są podstawą do przygotowania kontraktu, który będzie respektowany. Warto pamiętać, by utworzyć go na podstawie zasad i przyzwoleń, określających granice obopólnej odpowiedzialności- nie negacji, zakazów, kar. Takie działanie zbliża nas do dobrostanu i osadza w bezpiecznej przestrzeni.

Dzięki tak poprowadzonej dobrej rozmowie, mamy szansę, aby uczniowie powoli określali się w istotnych dla siebie obszarach. A to otwiera drzwi do dalszej pracy w dobrych relacjach i z zaangażowaniem.