Kim jest Eatkarus?

Ostatnie tygodnie były niezwykle intensywne. Strach pomyśleć, jak to będzie za tydzień, kiedy obecny stan przyprawię powrotem do szkolnej rzeczywistości. Nagromadziło się kilka materiałów, które zaległy w folderach na pulpicie komputera. Wraz z Magdą P. mamy za sobą ciekawe działania, o których mogłyśmy opowiedzieć podczas wartościowych festiwali dla nauczycieli poświęconych myśleniu krytycznemu.

Pierwsze nasze wystąpienie podczas I Mini Festiwalu MK oparłyśmy o materiał, który sprawdziłyśmy z naszymi uczniami podczas zajęć wychowawczych. Podstawą stał się mini film międzynarodowej kampanii społecznej poświęconej problemowi otyłości. My jednak skoncentrowałyśmy się na problemie wyobcowania.

Zajęcia rozpoczęłyśmy od wyświetlenia uczniom krótkiego filmu. Akcja Eatkarusa toczy się w małym, anonimowym miasteczku, gdzie ugodowo żyją charakterystyczni ze względu na swoją tuszę bohaterowie- zwierzęcy jak i ludzcy. W takiej spokojnej atmosferze, przy obiedzie, poznajemy rodzinę głównego bohatera. Warto zwrócić uwagę, że wszystkie postaci – pani na przystanku autobusowym także- spożywają jeden i ten sam rodzaj przetworzonego posiłku. Nasz bohater nie wydaje się nieszczęśliwy, ale także nie w pełni zadowolony. Tę sytuację niespodziewanie przerywa pojawienie się za oknem ptaka, który równie nagle jak się pojawił, odlatuje. Ta sytuacja jest impulsem do działania bohatera, który pragnie wzbić się w niebo.

Pompuje balony, przygotowuje latawiec, konstruuje mocne skrzydła, ale wszelkie próby odlotu kończą się fiaskiem.

Pewnego dnia determinacja za ptakiem prowadzi go na pobliską łąkę. Tam z innej perspektywy spogląda na pożywienie ptaka. Wraca do domu i pierwszy raz nie je tej papki, co zawsze, a na biurku stawia miskę wypełnioną owocami. Zamyka się w pokoju i długo pracuje- zaczyna zimą, kończy wczesną wiosną.

Kiedy wychodzi, dostrzega, że mieszkańcy spoglądają na niego inaczej niż zwykle. Dlaczego? Zobaczcie- Eatkarus zmienia się fizycznie i ostatecznie osiąga swój cel. Doświadcza zmiany fizycznej i mentalnej.

Zajęcia z tym filmem pierwotnie przygotowałyśmy z myślą o klasach VII i VIII, jednak praca hybrydowa sprawiła, że Magda dostosowała ją do zajęć z klasami młodszymi. Inspirująca bazą okazała się wówczas rutyna WIDZĘ- MYŚLĘ- ZASTANAWIAM SIĘ.

Zajęcia z uczniami klas VII i VIII ukierunkowałyśmy inaczej. Po prezentacji filmu, odbyła się krótka rozmowa, w trakcie której uczniowie wskazywali słowa kluczowe.

Dzięki takiemu działaniu od razu przetworzyli informacje, by za chwilę przy pomocy rutyny TEZA- ARGUMENT- PYTANIE zweryfikować wiedzę, porządkując myślenie.

Realizacje naszych uczniów ukazały dwie ścieżki interpretacyjne, jednak u mnie jak i u Magdy, uczniowie mocno akcentowali drogę marzeń, celów, zmian, niezależności, samodzielności, dlatego też zdecydowałyśmy się tą ścieżką pójść dalej.

Kolejnym krokiem było postawienie przed uczniami pytania: Co Eatkarus zyskał, spełniwszy marzenie? I zaproszenie ich do wykonania rutyny: POMYŚL- ZNAJDŹ PARĘ- PODZIEL SIĘ. Taki charakter pracy pozwolił uczniom na intymność, szczerość, spokojne zebranie myśli. Jest to wygodna rutyna do przeprowadzenia w trakcie pracy w klasie jak i w pokojach online.

Wyniki swoich rozmów przedstawili przy pomocy kolejnej rutyny – WINDA – podczas której przedstawili poruszone kwestie, zagadnienia, rozbieżności.

Moi uczniowie w czasie rozmowy w parach poruszyli kwestię imienia Eatkarusa, które rozwinęli dwojako: kojarząc go z jedzeniem, karą (konsekwencją niewłaściwego odżywiania się), karykaturą oraz nawiązując do losów mitologicznego Ikara.

Zatem, co według uczniów, zyskał Eatkarus?