Radość pisania

Przed uczestnikami naszego szkolenia podczas II Mini Festiwalu MK postawiłyśmy z Magdą P. pytanie: Jak rozpisać ucznia? Jako czynnie pracujące nauczycielki , niejednokrotnie zastanawiałyśmy się, dlaczego uczniowie piszą niechętnie? Dlaczego tak mało piszą? Dlaczego nie chcą pisać? O co chodzi z tym pisaniem?!

Tak też dwojąc się i trojąc, prześledziłyśmy swoje ostatnie lekcje pod kątem tego, co robimy, by im się chciało pisać. Jak działamy, żeby te uczniowskie prace do nas trafiały, a jeśli już trafiają, to żeby czytało się je z przyjemnością.

Wyodrębniłyśmy trzy czynniki wpływające na sposób rozpisania uczniów:

• inspiracja,

• rutyna,

• sprawczość.

Co się kryje za tymi hasłami? Na pewno wiecie! Inspiracja nakręca ciekawość, rutyna kierunkuje myśleniem, a sprawczość pozwala podjąć decyzję, w którą stronę rozwinie się temat lub w jaki sposób podany temat ukierunkuje argumentację.

Przełożenie odpowiedzialności na ucznia prawdopodobnie sprawi, że zaangażowanie w pracę wzrośnie. Doświadczenie pokazało nam, że tak ułożone działania przynoszą efekty. Warto jeszcze dodać, że kwestia oceniania takiej pracy powinna, jeszcze przed rozpoczęciem działań, zostać solidnie zakontraktowana.

Moje działania – niezależnie od poziomu klas – rozpoczynam od zastanowienia, czego oczekuję od uczniów? Co chcę żeby przećwiczyli moi uczniowie i jakie umiejętności będą podlegały ocenie. Następnie szukam formy inspiracji dla formy wypowiedzi. Kiedy już wiadomo, co i jak, wspólnie z uczniami omawiamy warunki umowy.

Co nam daje taka praca?

Dla mnie najważniejsze jest uruchomienie wyobraźni i kreatywności uczniów. Pozwalam na snucie historii, która opiera się na wytycznych wynikających z formy (np. opowiadania). Dzięki takiemu podejściu tworzenie opisów przychodzi nieco łatwiej. Rutyna pozwala zakotwiczyć się o poszczególne określenia, frazy, wykorzystać metafory, porównania, które wymyślili uczniowie.

Przy rozprawkach, młodzi, najczęściej podkreślają, że omawiają temat o osobiste przekonania, nie podążają narzuconym kluczem, stawiają pytania, które ułatwiają wnioskowanie, a dzięki sztywnemu schematowi przykłady automatycznie dopasowują się do postawionej tezy.

Spróbujcie, warto!

Więcej inspiracji i cennych informacji związanych z pracą z rutynami MK znajdziecie na blogu.