W każdym z nas drzemie jakiś potwór

Nadchodzi nowy rok szkolny. Powoli… a może i nie tak wcale powoli, nauczyciele rozpoczynają przygotowania. Dla mnie to nowe otwarcie- nowa szkoła, uczniowie, relacje nauczycielskie. W głowie pojawiły mi się pytania o to, w jaki sposób nawiązać porozumienie z młodzieżą. Podążając tym tropem, przypomniały mi się lekcje, które wykorzystywałam na języku polskim i godzinie wychowawczej. Korzystając z fragmentów książek: „Kolorowy potwór” Anny Llenas (która ma wspaniałe wydanie pop up), „Małej encyklopedii domowych potworów” autorstwa Stanislava Marijanovića i Hanny Baltyn, „Atlasu: stwory i potwory” Agnieszki Antosiewicz oraz „Księgi potworów” Michała Rusinka, rozmawialiśmy o kolorach emocji, odcieniach części mowy i częściach zdań i opracowywaliśmy wstęp do charakterystyki bohatera.

Podczas jednej z lekcji uczeń postawił tezę, która stała się konkluzją do zajęć polonistycznych i wstępem do zbliżającej się godziny wychowawczej. Zaczątkiem stało się zdanie: „W każdym z nas drzemie jakiś potwór”. Wykorzystaliśmy tę tezę do zainicjowania rozmowy o tym, jakie POTWORNE cechy, emocje ukrywamy w szafach przed światem zewnętrznym.

By łatwiej było oswoić temat, obejrzeliśmy prolog do animacji Disneya „Piękna i bestia”.

Kolejnym krokiem było rozpoczęcie właściwych prac. Uczniowie w grupach rozmawiali o postaciach, które – podobnie jak bestia – są dobre z natury, ale zdominowały je negatywne cechy. Wypisywali bohaterów filmów, komiksów, książek i przyczepiali do tablicy. Wymieniono m.in.: Malfoya, Hulka, Dzwonnika z Notre Dame, wampira Edwarda z sagi Zmierzch, Shreka, Flyna Rydera z Zaplątanych, Cruellę de Mon, Shere Khana z Księgi dżungli i czarną panterę z komiksu Marvela. Obecność każdej postaci została uzasadniona przez grupę.

Uczniowie rozpoczęli kolejne zadania od rozmowy w parach na temat cech, które są dla nich wstydliwe. Pracując rutynami:  „Myśl- Paruj- Udostępniaj” („Think Pair Share” za Project Zero Thinking Routine*) oraz „Co usłyszałeś od swojego współrozmówcy?”. Ich celem było zaproszenie uczniów do przemyślenia problemu, a następnie zwrócenia się do sąsiada, aby podzielić się swoimi spostrzeżeniami. Na tym etapie dowiedzieliśmy się, że wstydzimy się m.in. głupoty, bałaganiarstwa, lenistwa, plotkarstwa, złości… i wielu innych:>

Następnym krokiem było wybranie tej jednej cechy, spersonifikowanie jej i zbudowanie opisu stworzonego bohatera zgodnie z zasadami, ustalonymi na zajęciach budowania opisu postaci.

Pracowaliśmy w klasie podczas dwóch lekcji. Rozpoczęliśmy na godzinie wychowawczej, którą zakończył projekt spersonifikowanej cechy oraz projekcja filmowej animacji pt. „Watch your feelings”. Na języku polskim uczniowie budowali opisy swoich bohaterów i (kto chciał) wizualizowali je.

W efekcie powstały prace:

• This routine is adapted from Frank Lyman: Lyman, F. T. (1981). The Responsive Classroom Discussion: The Inclusion of All Students. In A. Anderson (Ed.), Mainstreaming Digest (pp. 109-113). College Park: University of Maryland Press.